wie het kleine eert...

geïnspireerd op het boek ‘Mindful opruimen’ van ‘space clearer’ Stephanie Bennett Vogt

Ken je deze situatie? In je enthousiasme (of ongeduld of wanhoop) begin je aan een opruimklus en dan blijkt dat je teveel hooi op je vork hebt genomen. De klus is te groot voor de tijd die je hebt vrijgemaakt of voor de hoeveelheid energie die je op dat moment hebt. Het kan ook zijn dat er onverwachte herinneringen en emoties achter de spullen vandaan komen die meer tijd en aandacht van je vragen dan je van tevoren had bedacht.

Eén van de gulden regels in opruimland is…

… de weg van de geleidelijkheid: neem kleine stukjes onder handen; één plank, één lade, één doos. Dit advies klinkt sommige mensen die mijn opruimondersteuning inroepen raar in de oren en wekt af en toe frustratie op, want er is zóveel te doen. En ja, je kunt natuurlijk best een groot opruimproject aanpakken, maar de kunst is om het in hapbare brokken te verdelen. Want niets is zo demotiverend als niet uitgezochte spullen terug stouwen in een kast waardoor je er vervolgens nóg meer tegenop gaat zien. Ja, ja, beaamt men dan, want díe ervaring is bekend.

risico’s en kansen
Een opruimklus die je niet voor elkaar krijgt, voelt als een mislukking en valt voor mij in de categorie ‘verlieservaringen’. Verlies van zelfvertrouwen vooral, en misschien zelfs een gevoel van rouw dat het jou ’toch nooit zal lukken’. Verlieservaringen zijn een onderdeel van het leven. Ze kunnen je ‘lef’ om het leven aan te gaan aardig beknotten. Zeker wanneer je verlieservaring op verlieservaring mee maakt. Maar je kunt wél bij het opruimen (of op andere gebieden waar je een uitdaging aan wilt gaan, bijvoorbeeld op het mentale of emotionele vlak ) zorgen dat je de risico’s van mislukking vermindert door zodanige voorwaarden te creëren dat je de kans op succes vergroot. ‘Het kleine eren’ is er daar een van.

cruciale rol
Een interessante biochemische onderbouwing van de weg van de geleidelijkheid of het kleine eren kwam ik tegen in het boek ‘Mindful opruimen’ van space clearer Stephanie Bennett Vogt. Wanneer we iets willen en we pakken het te groot aan, kan het zijn dat we ons overweldigd voelen en angst ervaren. De amygdala blijkt hierin een cruciale rol te spelen. Preciezer gezegd: de amygdalae, want we hebben er twee. Het zijn hele oude, amandelvormige deeltjes diep weggestopt in het brein, die angst reguleren en de vecht- of vlucht respons aansturen.

vroeger en nu
In lang vervlogen tijden waarin onze voorouders een nomadisch bestaan leidden, waren de amygdalae van essentieel belang om hen te waarschuwen tegen (levens)gevaar. Gaandeweg heeft de mens zich ontwikkeld, maar de amygdalae zijn niet met hun tijd en met de veranderde omstandigheden meegegaan en doen nog steeds hun uiterste best ons te behoeden. Ze slaan alarm zodra we ons teveel buiten onze comfortzone begeven. In hoeverre het gevaar reëel is, of de angst terecht is, is maar zeer de vraag.

omgaan met eigenwijs tweetal
Hoe je het wendt of keert, we zitten opgescheept met overbezorgde amygdalae die te pas en te onpas in de stress schieten. Het heeft weinig zin om tegen het eigenwijze tweetal in te gaan. Het is interessanter en effectiever om te kijken hoe we ze te vriend kunnen houden, aardig voor ze kunnen zijn, hen kunnen geruststellen zodat wij ongestoord de aandacht kunnen richten op de opruim (of andere) uitdaging. Het is vergelijkbaar met het principe van (top)sporters die trainen op de juiste hartslag om zoveel mogelijk verzuring en blessures te voorkomen: precies zóveel uitdaging aangaan door het kleine te eren, de weg van de geleidelijkheid te respecteren, dat de amygdalae aandachtig toekijken zonder zich geroepen te voelen om in te grijpen. Ik stel me voor dat je op deze manier met mini stapjes voorzichtig en liefdevol de grens van je comfortzone verlegt.

aardiger
Tot slot nog een andere invalshoek die je aanmoedigt om aardiger voor jezelf en je amygdalae te zijn, met een uitspraak van de Vietnamese monnik Thich Nhat Hanh: ‘Als je je overweldigd voelt, doe je te hard je best’. En ik (jij?) maar denken dat ik nog niet genoeg m’n best doe…

Herken je iets in dit verhaal? Voel je welkom om het te delen.

De ontluikende roos inspireert tot bewustwording en nodigt uit om in beweging te komen. Om stap voor stap je verlangen naar meer ruimte in huis, hoofd en hart te realiseren. De ontluikende roos ondersteunt je met tips en oefeningen. En natuurlijk steken we samen, waar het je spullen betreft, de handen uit de mouwen.

Een vraag? Bel of mail: 06 47 44 26 80 of info@deontluikenderoos.nl.

Inspiratie van de ontluikende roos ontvangen? Abonneer je gratis op: ‘la vie en rose’,
10 keer per jaar een email vol opruimwetenswaardigheden!