overal gezocht...

Geïnspireerd op het boek van Warna Oosterbaan: ‘Het leven van dingen’

We staan er over het algemeen weinig bij stil: de trouwe dienstbaarheid van spullen waarmee wij ons omringen. Spullen die dag in dag uit beschikbaar zijn, hun werk doen, om zich vervolgens bescheiden terug te trekken tot we ze weer nodig hebben.

Dat verandert drastisch wanneer we ze kwijt zijn. Dan wijden we er talloze gedachten aan, piekeren ons suf. Zeker als je op het verloren voorwerp gesteld was.

in de vergetelheid
Gewoonlijk heeft de ov chipkaart een vaste plek in m’n portemonnee of in een vakje in de rugzak, maar voor het snel-voor-het-grijpen gemak doe ik hem als ik op pad ben vaak in de jaszak. Ik heb mezelf getraind om de ritssluiting dicht te doen om te voorkomen dat ie uit de jaszak valt. Eenmaal thuis gaat de jas aan de kapstok. De ov chipkaart blijft zitten waar ie zit en raakt in de vergetelheid. Geen mens overboord totdat je hem nodig hebt, een andere jas aan hebt en op tijd staat om een bus of trein te halen.

nietsvermoedend
Soms ben ik een ingrediënt voor het avondeten vergeten. Geen punt, nog even snel naar de winkel, bankpas mee in de broekzak. Tot dan toe geen vuiltje aan de lucht. De volgende dag trek ik een andere broek aan. ’s Middags ga ik nietsvermoedend met een boodschappenlijstje de stad in. Sta ik bij een kassa, trek m’n portemonnee tevoorschijn: bankpas ontbreekt. Dan slaat de paniek toe. Slechte scenario’s doemen op. Ik fiets als een gek naar huis, koortsachtig denkend: wanneer heb ik de pas voor het laatst gebruikt? Tot het me ineens te binnen schiet.

verlies aanvaarden
Zo had ik een favoriete haarband die weerbarstige lokken in toom houdt tijdens schoonmaken en tuinieren. Ineens was ie spoorloos. Óveral gezocht. De verdwijning hakte er nog dieper in omdat ik in het verleden al eerder een comfortabel zittende haarband op mysterieuze wijze was kwijtgeraakt. Wat vond ik het lastig om de zoektocht te staken, het verlies te aanvaarden. Maanden later trok ik een oude winterjas uit de kast om hem mee te nemen naar het tuinhuis. Wat was de vreugde groot toen ik de verloren gewaande haarband in een binnenzak aantrof!

Favoriete haarband kwam ineens weer tevoorschijn

in een onbewaakt ogenblik
Soms ben ik na een vruchteloze zoekpoging zo gefrustreerd dat ik het liefst het verloren voorwerp de schuld wil geven. Het voelt alsof ie me expres dwarsboomt door lekker in z’n geheime holletje te blijven zitten. Maar het toedichten van menselijke eigenschappen aan dingen slaat natuurlijk nergens op en is even vruchteloos. Ik heb zélf, in een onbewaakt ogenblik, onbedoeld, iets gedaan of nagelaten waardoor het voorwerp verdwenen is. Een schilmesje raakt per ongeluk bedolven onder de aardappelschillen en belandt in de afvalbak. Een paraplu blijft achter bij het verlaten van de trein.

gepuzzel
Ik kan spullen ook kwijtraken omdat ik ze op een plek heb opgeborgen die destijds volkomen logisch leek. Tegen de tijd dat ik het bewuste object nodig heb, is de logica van de opbergplek me ontschoten. Wat een gepuzzel vindt er dan plaats in mijn hoofd, het kan daar liggen of daar… Soms komt het object tevoorschijn en herinner ik me op slag mijn redenatie. Maar het gebeurt ook dat het object onvindbaar blijft. Of tíjden later opduikt. Vaak heb ik dan al een vervangend exemplaar gekocht.

voorkomen
Oosterbaan schotelt zijn lezers enkele persoonlijke ‘incidenten’ voor waarbij hij spullen is kwijtgeraakt. Soms duiken ze weer op. Soms, ook al kan hij ze in gedachten uittekenen, blijven ze onvindbaar. Hoe kun je voorkomen dat je dingen kwijtraakt, vraagt Oosterbaan zich af. Hij ziet heil in ‘automatiseren’: jezelf routines aanleren. Met andere woorden, leg spullen direct terug nadat je ze hebt gebruikt. Een toevoeging mijnerzijds: dit vereist het bepalen van vaste plekken voor spullen! Huissleutels, autosleutels in de hal in een kastje of doosje. Paspoort ergens voor nodig? Stop het document daarna spoorslags terug op de plek waar je het bewaart.

het blijft oefenen
We hebben natuurlijk ook regelmatig te maken met onverwachte situaties. Het zijn deze onbewaakte momenten die ons uitnodigen een pas op de plaats te doen. Om bewúst de plek waar we spullen even stallen in ons brein opslaan. ‘Inprenten’ noemt Oosterbaan het. Dat blijft oefenen, voegen hij en ik er direct aan toe. En ach, zo is het ook: af en toe raak je iets kwijt. Dat is het leven…

‘Het leven van dingen’ door Warna Oosterbaan: een informatief, herkenbaar en makkelijk leesbaar boek over ‘dingenonderzoek’. Oosterbaan, journalist en socioloog, neemt dingen waar in zijn eigen dagelijkse leven, en plaatst deze in een grotere context. Wat verstaat hij onder dingen: objecten die je kunt aanraken, binnenshuis en buitenshuis, gemaakt door de mens.

De ontluikende roos inspireert tot bewustwording en nodigt uit om in beweging te komen. Om stap voor stap je verlangen naar meer ruimte in huis, hoofd en hart te realiseren. De ontluikende roos ondersteunt je met tips en oefeningen. En natuurlijk steken we samen, waar het je spullen betreft, de handen uit de mouwen.

Een vraag? Bel of mail: 06 47 44 26 80 of info@deontluikenderoos.nl.