mentale rommel: de mens lijdt het meest...

geïnspireerd op het boek ‘Mindful opruimen’ van ‘space clearer’ Stephanie Bennett Vogt

Ik weet niet hoe het met jouw gedachten is gesteld, maar die van mij zijn als een amper te onderbreken stroom: gedachte na gedachten na gedachte. We schijnen, volgens wetenschappers, 40.000 tot 60.000 gedachten per dag te denken, waarvan een groot deel herhaling en voorzien van een negatieve kleur. Een continue denkmachine in het hoofd, die bovendien gek is op drama en, bij velen van ons, met een beetje verbeeldingskracht helemaal uit z’n dak gaat. Volgens Stephanie Bennett Vogt hét recept voor het creëren van mentale rommel.

Mijn man is met de auto op pad en ik verwacht hem op een bepaald moment terug en het wordt donker. Maar al wat er gebeurt, géén echtgenoot. Herkenbare situatie? Wat speelt zich dan af in jouw hoofd? Die van mij schakelt in een mum van tijd over naar dramaqueen-stand en ziet het hele toneelstuk voor zich: auto getransformeerd tot harmonica in een kettingbotsing of partnerlief om een boom gedrapeerd. Met veel bloed natuurlijk, en gierende sirenes. Ik doe er nu even lollig om, maar het wachten op het openen van de voordeur is verre van lollig.

hek van de dam
Sinds een tijd heb ik last van een knakkende beweging met dito geluid in m’n linker heup. Vooral wanneer ik van zitten naar staan ga, of andersom. In het begin kon ik dit nieuwe fenomeen in m’n lijf nog enigszins onbevangen observeren, maar wanneer ik op een nacht in bed een zeurende pijn voel, gaat in m’n hoofd het hek van de dam: néé zeg, we wonen op een bovenwoning en stel je voor dat ik de trap niet meer op kom. En straks kan ik onze tuin op een tuinpark niet meer onderhouden terwijl ie me zo dierbaar is. Nee, ik kan echt niet leven zonder de tuin!

naald blijft hangen
In de twee voorbeelden creëert mijn denkmachine-in-dramaqueen-stand in no time slechte scenario’s en voor ik het in de gaten heb, giert de angst door m’n lijf. Terwijl er op dat moment eigenlijk nog niets ernstigs aan de hand is. Hoe was het ook maar weer? ‘De mens lijdt het meest door het lijden dat hij/zij vreest’. In mijn geval is dat een groef in een lp waarin de naald blijft hangen. Ooit vroeg iemand mij: wie is Leni zonder tobben?
Overigens, het hoofd afschaffen is natuurlijk geen optie. We hebben het nodig om dagelijks talloze kleine en grotere beslissingen te nemen. Maar hoe gaan we om met ‘Het onophoudelijke gebabbel dat het kleine – of apenbrein genereert, het domein van het heersende ego dat orders blaft om zijn eeuwige comfort en positie veilig te stellen’ zoals Bennett Vogt mentale rommel definieert.

verhalen en hun waarheidsgehalte
Het feit dat onze gedachten allerlei ‘verhalen’ produceren waarvan het de vraag is of ze wáár zijn, maakt duidelijk dat we met een grote kracht van doen hebben. Dat verklaart onze moeite met het opruimen en loslaten van spullen. We denken bijvoorbeeld vanuit schaarste: je weet maar nooit, wat als ik dit nog eens nodig heb… Deze gedachten komen voort uit diep gewortelde overtuigingen die terug te voeren zijn naar onze nomadische voorouders. Overleven was een kwestie van voedsel oppotten, want je wist nooit wanneer er weer eten op je pad kwam.

op het eerste oog
De dramaqueen is ook goed in het ons aanpraten van een schuldgevoel. Over het wegdoen van een cadeau dat je van een goed bedoelende gever hebt gekregen.
Of wanneer we het idee hebben dat wij onze spullen iets verschuldigd zijn. Een sjiek jasje, een wollen trui – die al jaren in de kast liggen omdat ze je niet meer passen – stel dat je deze kledingstukken naar de kringloopwinkel brengt, iemand koopt ze en wast ze op een te hoge temperatuur!
En wat te denken van een op het eerste oog hele zorgzame kant van onze denkmachine-in-dramaqueen-stand: het vermijden van ongemak. “Houd het maar bij het oude, ik bescherm je tegen gevoelens van verdriet en pijn wanneer je een verandering zou overwegen, iets zou proberen los te laten”, fluistert ie ons in.

mildheid
Het mag duidelijk zijn dat ik me een x aantal keer op een dag laat inpalmen door de opgeblazen verhalen van mijn denkmachine en mezelf op deze manier met de nodige mentale rommel opzadel. Gelukkig is dat de ene kant van de medaille. De andere kant is de uitdaging, ieder moment opnieuw, om de immense kracht achter m’n gedachten aan te wenden voor die dingen die ík graag wil: leven vanuit m’n hart, vanuit een gevoel van innerlijke vrede en vertrouwen, zodat ik mezelf en de medemens met vriendelijkheid tegemoet kan treden.
Bennett Vogt benoemt deze kant van de medaille ook. Bewust worden van je dramaqueen, en de intentie om zelf zoveel mogelijk het heft in eigen hand te nemen zijn de eerste stappen. En, heel belangrijk, mild zijn naar jezelf bij het beoefenen van de eigen regie, want de denkmachine-dramaqueen is een taaie rakker.

tips van Stephanie Bennett Vogt en de ontluikende roos
Hoe herken je het moment dat je denkmachine in dramaqueen modus gaat? Elke gedachte waardoor je boos wordt, of verdrietig, waarvan je in de war raakt of ergernis ervaart kan de dramaqueen in jezelf wakker maken. Het begint met simpel observeren van deze gedachten, of terugkijken naar de aanleiding waarop de dramaqueen zich doet gelden.

* Dreigt het hoofd in dramaqueen-stand te schieten, ga dan met je aandacht naar je ademhaling. Zo maak je weer verbinding met je lijf. Je kunt ook even wat masseren om je lijf weer te voelen, je nek en schouders, je voeten. Zo onderbreek je de gedachten en kun je, terwijl je probeert rustig adem te halen, nagaan wat het waarheidsgehalte van het verhaal is dat je dramaqueen opdist.

* Benoem een beperkende overtuiging die je hebt en schrijf deze op (bijvoorbeeld: (1) ik kan het niet, (2) dat wordt niets et cetera). Nodig jezelf uit deze overtuiging te onderzoeken: één van de verhalen die ik mezelf vertel… dit verhaal geeft me het gevoel… ik weet in mijn hart dat het verhaal en het gevoel niet kloppen omdat… hoe zou het zijn om dit verhaal beetje bij beetje los te laten en wat voor manier zou bij mij passen…
Je kunt afsluiten met de vraag wat wél waar is met betrekking tot jezelf. Schrijf deze bevestigende zin ((ad 1) ik kan het prima wanneer ik mezelf de tijd gun, (ad 2) ik heb vertrouwen in het proces en zie wel waar ik uitkom) en lees deze wanneer je dramaqueen op je deur klopt.

Herken jij mentale rommel in jezelf en wil je er iets over delen? Je reactie is welkom.

De ontluikende roos inspireert tot bewustwording en nodigt uit om in beweging te komen. Om stap voor stap je verlangen naar meer ruimte in huis, hoofd en hart te realiseren. De ontluikende roos ondersteunt je met tips en oefeningen. En natuurlijk steken we samen, waar het je spullen betreft, de handen uit de mouwen.

Een vraag? Bel of mail: 06 47 44 26 80 of info@deontluikenderoos.nl.

Inspiratie van de ontluikende roos ontvangen? Abonneer je gratis op: ‘la vie en rose’,
10 keer per jaar een email vol opruimwetenswaardigheden!