ik heb je nooit een rozentuin beloofd...

Spullen vormen een prachtige inspiratie voor levensverhalen

​Ook werk is een mooi onderwerp voor een levensverhaal. Je kunt er vanuit verschillende perspectieven naar kijken: leuke en lastige kanten aan het werk. Hoogtepunten en dieptepunten. Wat betekent of betekende werk voor je? Hoe combineer(de) je het met je thuisfront en andere belangrijke zaken waaraan je ook tijd wilt besteden?

Ik wist op de middelbare school niet wat ik wilde worden. Terwijl ik dit zo opschrijf, realiseer ik me dat een eenduidig antwoord daarop zich nog steeds niet heeft aangediend. Ik kijk terug op een loopbaan die veel weg heeft van een rozentuin die je voor het eerst bezoekt. Je komt allerlei rozen tegen, van allerlei pluimage en állemaal vergezeld van doornen…

levenservaring opdoen
Na een afgebroken sociale studie – ik wilde eerst wat levenservaring opdoen – belandde ik als jonge twintiger in de daklozenopvang. Het was heel pittig én betekenisvol werk waar ik inderdaad de nodige levenservaring heb opgedaan.
Rond m’n dertigste was het tijd voor iets anders en heb ik me omgeschoold tot docent Engels. Er volgden een aantal jaren op hbo en mbo scholen en op een wekelijkse avond gaf ik cursussen Engelse conversatie voor volwassenen. Van deze cursussen heb ik enorm genoten: enthousiaste cursisten, zonder de druk van het behalen van diploma’s, en een gemoedelijke sfeer.

achteraf…
Omgaan met leerlingen die weinig gemotiveerd waren, vond ik heel lastig. Nadat ik een jaar op een middelbare school had gewerkt en er een beoordeling nodig was voor het verlengen van het contract vond men mij een prima collega, maar de relatie met de leerling liet te wensen over. Het contract werd niet verlengd. Het is een zwarte bladzijde in mijn loopbaan, maar wat ben ik achteraf blij dat het werken in het onderwijs tot m’n pensioengerechtigde leeftijd mij bespaard is gebleven…

wonderlijk
Ik vind het nog wonderlijk wat er daarna op m’n pad kwam: een vacature van communicatiemedewerker bij het conservatorium, afdeling lichte muziek, op een hogeschool in Groningen. Het ging om een zwangerschapsvervanging en bood de mogelijkheid van een volgende carrière switch. Ik ben ervoor gegaan en heb hem gekregen! Het is mijn leukste baan geweest. Ik voelde me als een vis in het water tussen de bevlogen studenten en inspirerende concerten.

stoute schoenen
Er volgden nog enkele andere communicatiewerkplekken tot ik in 2008 de stoute schoenen heb aangetrokken en de ontluikende roos in het leven heb geroepen, vanuit het verlangen iets te doen met een therapieopleiding die ik inmiddels had afgerond. Ik schreef me in bij de Kamer van Koophandel, richtte een kamer in huis in en liet een website bouwen. Naast het aanbieden van ervaringsgerichte therapie is er door de jaren heen het begeleiden van mensen in de thuissituatie bijgekomen, en opruimondersteuning. Ik ben heel blij met de inhoud van het werk, het is boeiend en uitdagend. Het ondernemerschap is andere koek. Ik blijf er een haat/liefde verhouding mee hebben. Vooral de pr. Maar ja, het leven belooft ook geen rozentuin…

kop
Waarom de ontluikende roos? Ik heb al heel lang iets met rozen. In de tuin van mijn opa en oma, de ouders van mijn moeder, stond een klimroos met een lichte zalmkleur en een delicate geur. Die roos heb ik in mijn kindertijd als het ware ‘ingeademd’. Jaren later, toen ik een keer in een tuincentrum stond, herkende ik de geur, daarna de kleur van de bloem en dacht: hé, dat is de roos van opa en oma! New Dawn, bleek ie te heten. De ontluikende roos staat ook voor mijn persoonlijke ontwikkelingsproces: het pad van de eigen heelheid weer terugvinden. En van daaruit mijn medemens ondersteunen.

twee kanten
Nu denk je misschien: die heeft het goed voor elkaar. Een heleboel werk- en levenservaring opgedaan – dat wilde je immers. Het aangaan van het ondernemerschap, dat vergt de nodige moed en doorzettingsvermogen. Je hebt het allemaal toch maar gedaan. Dat is de ene kant van de medaille. Ik voel me dankbaar dat ik in veel keukens een kijkje heb mogen nemen. Al die kennis en ervaring kan ik inzetten in mijn werk. De andere kant is veel geworstel achter de schermen, onzekerheid, frustratie, steeds weer op zoek, steeds weer meebewegen met wat er op het pad komt. En tegelijkertijd heb ik ook daar weer veel van geleerd. Die twee kanten zitten ook aan een roos: de schoonheid én de doornen…

Het schrijven van een levensverhaal. Grote en kleine liefdes, gezinsleven, hobby’s, verschillende huizen waarin we gewoond hebben, kwaliteiten van onszelf, (vrijwilligers)werk, alles kan dienen als een rode draad in een levensverhaal. En niet te vergeten: spullen. We kunnen beginnen met dierbare spullen die we bij onze geboorte hebben gekregen en er een chronologisch verhaal van maken of kris kras door het leven reizen. Waar doe je het voor? Het schrijven van een levensverhaal is een creatief proces waarin je reflecteert op je leven. Tijdens het schrijfproces zul je waarschijnlijk regelmatig een glimlach voelen opkomen en af en toe een traan. Het werkt louterend. En het mooie is dat wanneer je in gesprek gaat over je spullen met vrienden of familie, je elkaar van nieuwe kanten leert kennen. Wanneer beginnen? Nu of wanneer je maar wilt.

Hoe kijk jij naar je werk of hoe kijk jij terug op je werk? Vind je het leuk om er iets over te schrijven? Mail het verhaal en een foto naar info@deontluikenderoos.nl.

 

De ontluikende roos inspireert tot bewustwording en nodigt uit om in beweging te komen. Om stap voor stap je verlangen naar meer ruimte in huis, hoofd en hart te realiseren. De ontluikende roos ondersteunt je met tips en oefeningen. En natuurlijk steken we samen, waar het je spullen betreft, de handen uit de mouwen.

Een vraag? Bel of mail: 06 47 44 26 80 of info@deontluikenderoos.nl.

Inspiratie van de ontluikende roos ontvangen? Abonneer je gratis op: ‘la vie en rose’,
10 keer per jaar een email vol opruimwetenswaardigheden!

 

 

 

terug