de kunst van het loslaten

Loslaten, het is een onlosmakelijk onderdeel van het leven. De natuur toont dit op een prachtige wijze aan in de herfst. Het seizoen maakt er zelfs een kleurrijk feest van. En wanneer het feest voorbij is, laat ze haar feestgewaad zonder morren los. Hoe anders ga ik – op allerlei terreinen – met loslaten om: hakken in het zand, uitstelgedrag of andere manieren van tegenstribbelen…

Loslaten = onlosmakelijk verbonden met léven. Wat een rare paradox eigenlijk, wanneer je erbij stil staat. Toch doen we het ieder moment in ons eigen lichaam: uitademen, oude huidcellen afschudden, met enige regelmaat naar de wc. Gelukkig zit er achter deze processen een geweldige automatische piloot. Een soort van onbewuste zekerheid die we voor lief nemen zolang ‘onze fiets gewoon fietst’.

loszittende spaken
Sinds februari 2020 lijken er steeds meer spaken in de wielen van onze werk- / sociale contacten- / vrijetijdsbesteding-fiets los te gaan zitten of zijn al geknapt. Worden we uitgedaagd om los te laten. Dit lijkt een andere tak van sport dan de werking van de fysieke processen in het lichaam – en vandaar onze gevoelens van onzekerheid en weerstand tegen loslaten. Maar alle uitdagingen in deze tijd gaan in wezen over hetzelfde: om de zoveel tijd is het nodig om te kijken of er dingen in je leven zijn die je niet langer dienen en waarvoor de tijd is aangebroken om ze los te laten.

perfectionisme op de korrel
De kunst van het loslaten, je hoort me niet zeggen dat ik die kunst onder de knie heb! Verre van, want och, wat ben (ook) ik gehecht aan mijn comfortzone… Je zult dit merken in het onderstaande audioverhaal (van 4 minuten). Loslaten is voor mij ook: m’n perfectionisme met een grotere korrel zout gaan nemen. Dit betekent af en toe een kleine hapering tijdens het voorlezen, en het blijft oefenen met meer of minder pit in m’n stem. Ik hoop dat je in mijn verhaal inspiratie vindt voor de loslaatprocessen in jouw leven. ‘Leren dansen in de regen’ wens ik je toe, aan de hand van een uitspraak van de Amerikaanse schrijfster en kunstenares Vivian Greene: ‘Life isn’t about waiting for the storm to pass… It’s about learning to dance in the rain.’ *

* Bron: Vivian Greene website

Wil je het audioverhaal liever lezen, klik dan op deze foto.

de kunst van het loslaten bij het opruimen
Een paar voorbeelden: al jaren hangt die hele dure broek in de kledingkast terwijl ie nooit lekker heeft gezeten. Een vaas die je van iemand voor een verjaardag kreeg en die helemaal niet in je interieur past, staat eigenlijk in de weg. Wat doe je met overgebleven bolletjes wol uit een tijd dat je breien je hobby was? Iets bewaren voor de zekerheid, welke zekerheid?? Oude pannen doorschuiven naar je zoon of dochter wanneer die ooit op kamers gaat? Ja, maar er mankeert toch niets aan die uiensnijder die je lang geleden op een huishoudbeurs kocht omdat ie zo handig leek, en die staat te verstoffen in een aanrechtkastje….
Wanneer het hoofd met onderstaande redenen komt om iets te bewaren, wees er dan van bewust dat het een indirecte uitnodiging is om een voorwerp los te laten:

·       Het heeft veel geld gekost

·       Ik heb het gekregen van die of die

·       Misschien ga ik er ooit nog iets mee doen

·       Ik bewaar het voor de zekerheid

·       Ik bewaar het voor een ander

·       Het voorwerp is nog goed

Succes ermee!

Mocht je dingen herkennen, hebben de loslaat-tips iets opgeleverd? Laat het weten in een reactie!

De ontluikende roos inspireert tot bewustwording en nodigt uit om in beweging te komen. Om stap voor stap je verlangen naar meer ruimte in huis, hoofd en hart te realiseren. De ontluikende roos ondersteunt je met tips en oefeningen. En natuurlijk steken we samen, waar het je spullen betreft, de handen uit de mouwen.

Een vraag? Bel of mail: 06 47 44 26 80 of info@deontluikenderoos.nl.

Inspiratie van de ontluikende roos ontvangen? Abonneer je gratis op: ‘la vie en rose’,
10 keer per jaar een email vol opruimwetenswaardigheden!