vaarwel oude kleding

Dit zijn twee van mijn favoriete kledingstukken. Ze hebben grappige patronen en hun veelkleurigheid maakt dat ze gemakkelijk te combineren zijn met andere kleding. Ik weet nog waar ik ze gekocht heb, wanneer, de prijs.

Er zitten veel herinneringen aan, bijvoorbeeld aan speciale gelegenheden waarbij ik ze gedragen heb, bijzondere plekken, ontmoetingen. Kortom, de hesjes zijn me dierbaar, ze zitten lekker, geven dat extra steuntje in de rug aan m’n zelfvertrouwen. Een kast vol met favoriete kledingstukken, dat is natuurlijk het ideaalbeeld. Maar in de praktijk zitten er vaak exemplaren tussen die zich – om uiteenlopende redenen – nog wel in de kledingkast bevinden, maar waarom eigenlijk?

moeite met wegdoen
Wat is er toch zo lastig aan om oude kleding vaarwel te zeggen? Journaliste Anne Martens weet het uit eigen ervaring. Ze vertelt in een NRC weekend bijlage dat ze zo’n moeite heeft met het wegdoen van kleren. Want afscheid van kleren nemen, voelt voor haar als “Bang, bang, bang om met die kledingzakken ook alle herinneringen in de kledingbak te kieperen.”

lot van oude kleding
Ze schetst wat er vaak met oude kledingstukken gebeurt: ze komen onderop de stapels te liggen en raken in de vergetelheid. Oud omdat hun levensduur verstreken is, omdat ze niet meer passen, niet meer in de mode zijn, eigenlijk nooit lekker hebben gezeten, een te snelle impulsieve aankoop zijn geweest of ‘krijgertjes’ die eigenlijk niet je smaak zijn. Op een dag vist Martens de betreffende kledingstukken resoluut uit haar kledingkast, en voelt zich opnieuw geconfronteerd met het feit hoe lastig ze het vindt de kleding los te laten.

afscheidsritueel
Om het zich gemakkelijker te maken, is ze aan het fotograferen geslagen. Ieder kledingstuk waarvan ze besluit om het weg te doen, wordt netjes aan een knaapje gehangen en vereeuwigd, in de staat waarop het op dat moment verkeert. Vervolgens schrijft ze bij elke foto een herinnering van een paar regels. Een ode, als het ware, aan het kledingstuk. Een laatste dankjewel ter afscheid. Martens ervoer met dit ritueel dat: “Het werkte: de kleding kon moeiteloos weg.”

verzameling
Van de foto’s van de 250 kledingstukken die ze uiteindelijk de deur uit deed, maakte ze fotoboekjes, met de bijbehorende herinneringen. Aan het einde van haar krantenartikel zegt Martens: “Ze vormen een cv van activiteiten.” Dit herken ik. Eigenlijk is mijn kledingkast één groot vat vol herinneringen aan activiteiten, gebeurtenissen et cetera, aan de hand waarvan ik een aardig deel van mijn leven kan beschrijven.

elk voordeel…
Als de kleding nog bij je past, is er niets aan de hand, koester je de herinneringen. Wanneer er stukken tussen zitten die weg zouden kunnen, loop je de kans dat diezelfde herinneringen zich de kleding lijken toe te eigenen, gevangen houden. En krijg ze dan maar eens uit de kledingkast! Herken je dit? De manier waarop Anne Martens haar kleding schiftte en een groot aantal vaarwel kon zeggen, is de moeite waard om uit te proberen!

Een vraag? Bel of mail: 06 47 44 26 80 of info@deontluikenderoos.nl.

Inspiratie van de ontluikende roos ontvangen? Abonneer je gratis op: ‘la vie en rose’,
10 keer per jaar een email vol opruimwetenswaardigheden!